فرض کنیم شما در داشتن یکی از این دو چیز مختار شده اید: الف. در برخورد با هرکس و هر چیز آن را درست همانگونه که ذات اوست ببینید. (و فریب و دروغ رنگشان را از دست می دهند) ب. در برخورد با هرکس و هرچیز خود را آنگونه که او می بیند و می فهمد ببینید. (و اشیاء نابینا و موجودات بی ادراک بروند به درک) کاش می شد جادویی یافت و انتخاب کرد. «دیدن خود، با چشم خود، درست آنگونه که دیگران مارا می بنند: از وجود خود به اشراف کامل رسیدن موهبت والایی است. [که متاسفانه از آن بکلی بی بهره ایم]» آلدوس لئونارد هاکسلی.